တစ္ခါတုန္းက ရြာတစ္ရြာမွာ ဟာ့ကုအင္းဆိုတဲ့ ဇင္ဆရာေတာ္တစ္ပါးရွိတယ္။ သူ႔ရဲ႕ ရိုးရွင္းေနတဲ့ ေနထိုင္မႈေၾကာင့္ ရြာသူရြာသား အားလံုးဟာ ဇင္ဆရာေတာ္ ဟာ့ကုအင္းကို တေလးတျမတ္ရွိ ၾကတယ္ ဆိုမယ္။
သူသတင္းသံုးရာ အနီးမွာ သိပ္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဂ်ပန္မေလးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ သူ႔ မိဘေတြက ကုန္စံုဆိုင္ေလး ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ၿပီး အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းၾကတယ္။ တစ္ရက္ေတာ့ မထင္မွတ္ပဲ ေကာင္မေလးမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနေၾကာင္း မိဘေတြသိသြားတဲ့အခါ အင္မတန္ တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားသြားၾကတယ္။ ေဒါသ အလိပ္လိုက္ထြက္ေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕ မိဘေတြဟာ အနီးနားမွာ တစ္ဦးတည္း ေနထိုင္ေနတဲ့ ဇင္ဆရာေတာ္ကို ယိုးၾကေတာ့တာပဲ။ ဆရာေတာ္ဆီသြားၿပီး လက္ညွိဳးေငါက္ေငါက္ထိုး စြတ္စြဲၾကေတာ့တာေပါ့။ ဇင္ဆရာေတာ္ဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္ဆိတ္ဆိတ္ ရွိၿမဲရွိေနရင္း စကားတစ္ခြန္း ဆိုတယ္။ ရိုးရိုးေလးပါပဲ။
*ေၾသာ္...* ~~~~
ဒီလိုနဲ႔ မိန္းမပ်ိဳေလးက ကေလးေလး ေမြးလာေတာ့တယ္။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးေလးကို ေကာင္မေလးရဲ႕ မိဘေတြက ဇင္ဆရာေတာ့္ဆီ သြားပို႔ၿပီး တာဝန္ယူရမယ္လို႔ ေျပာျပန္တယ္။ ဒီအခါမွာလည္း ဆရာေတာ္ဟာ ေအးညွင္းစြာနဲ႔ စကားတစ္ခြန္းပဲ ဆိုၿပီး လက္ခံထားလိုက္ျပန္တယ္။
*ေၾသာ္...* ~~~~
ဇင္ဆရာေတာ္ဟာ ကေလးကို ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရင္းပဲ ရွိၿမဲရွိေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလာတဲ့အခါမွာ ကေလးအေမ မိန္းကေလးဟာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို သူ႔မိဘေတြကို ေျပာျပေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကေလးေလးရဲ႕ အေဖဟာ သူတို႔ရြာက ငါးေစ်းတန္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္ဟဝန္ခံခဲ့တယ္။ အျဖစ္မွန္ကို သိသြားတဲ့ မိဘေတြဟာ ဇင္ဆရာေတာ္ဆီကို သြားၿပီး သူတို႔အမွားကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႔ တဖြဖြေတာင္းပန္ၾကေတာ့တာပဲ။ ဟာ့ကုအင္းဆရာေတာ္ဟာ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ၿငိမ္ဆိတ္ေနတဲ့ အျဖစ္နဲ႔ပဲ စကားတစ္ခြန္း ဆိုခဲ့တယ္။
*ေၾသာ္....* ~~~~ ။။
••••••••••••••••••••••••••••••
သိပ္ႏွစ္သက္တဲ့ ဇင္ပံုျပင္ေလးကို စကားလံုးအရ တိုက္ရိုက္မဟုတ္ပဲ အလ်ဥ္းသင့္သလို အသိအားနဲ႔ ဘာသာျပန္ဆို ေရးျပပါတယ္။ မိတ္ေဆြအေတာ္မ်ားမ်ား ဖတ္ဖူး၊ သိဖူးၿပီးသား Is that So? ဆိုတဲ့ ဇင္ပံုျပင္ေလးပါပဲ။ အင္မတန္ နံမည္ႀကီးလြန္းတဲ့ ဇင္ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပဲရယ္။
တိုတိုေလးနဲ႔ က်စ္လ်စ္ရိုးရွင္းသေလာက္ သိပ္ကိုေလးနက္တဲ့ ဒီပံုျပင္ေလးကို ဖတ္ယူၿပီး ဇင္ဆရာေတာ္ ဟာ့ကုအင္းလိုပဲ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေန႔ရက္ေဟာင္းတခ်ိဳ႕ ကၽြန္မဘဝမွာ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ အခ်ိဳ႕အေရးကိစၥေတြဟာ စကားမ်ားမ်ားနဲ႔ ျပန္လည္ေခ်ပ ေျဖရွင္းဖို႔ လံုးဝ မလိုအပ္ဘူးရယ္လို႔ တိတိပပ လက္ခံထားပါတယ္။ အခ်ိန္တစ္ခုကိုေတာ့ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ျဖတ္ေက်ာ္ေစာင့္ဆိုင္း ရမွာပဲေပါ့။
.
.
No comments:
Post a Comment